De Gelderlander zit nog maar kort op deze locatie, maar het redactiegebouw heeft een fantastisch uitzicht met de nieuwe brug De Oversteek er pal langs. Het ligt dan ook vlakbij de Waal, een beetje afgelegen. Als het aan de hoofdredacteur Ad van Heiningen ligt zijn ze hier zo snel mogelijk weg. Een indeling zoals we zagen bij het Eindhovens Dagblad, lijkt meer op het idee wat hij voor ogen heeft.
Een U-vormige redactie met aan de linkerkant beginnend met onder andere de beeldredactie, eindredactie, mediaredactie, algemeen en economie. Dan door naar de andere kant waar de streek- en stadsredactie zitten. Op de foto is links te zien hoe ver ze redactie doorloopt aan de linkerkant van de U-vorm.
In een andere gang tegenover de redactie, zit het grote kantoor van Ad van Heiningen. Een lange, ovale tafel in het midden. Overal bedekt een in mijn ogen typisch redactiekleed de vloer; grijs met rode streepjes en hier en daar een rode tegel. Verslaggever van de streekredactie voert met zijn voeten languit op tafel een telefoongesprek. Op een tv staat een snookerwedstrijd op zonder geluid. Midden in de U-vorm staat een nep-plant met een oude krant om een tak heen gevouwen. Links daarvan hangen de verjaardags- en oranjevlaggetjes er vergeten bij. een rommelige redactie, oftewel eentje die leeft. Maar meestal hangt er een fijne stilte, los van het continu durende drukke getik op de toetsenborden. Het is 4 uur, het eind van de middag. De laatste verhalen zullen worden afgerond, met een snoeppot aan de zijde.
Ad komt binnenwandelen op de redactie om mij een briefje te geven. Verder is hij te druk om zich nog op deze deadlinevloer te begeven. Op meerdere muren hangt een ‘plaatsbordje’ waar ‘Newsroom Nijmegen – De Gelderlander aan de ene kant op prijkt en aan de andere kant van de U-vorm ‘Newsroom Algemeen – De Gelderlander’. Deze geven natuurlijk de stads- en de algemene redactie aan.
Sporadisch loopt er ineens een medewerker met een vol geschminkt gezicht de redactie op. Voor een fotoreportage, iets wat niet iedere dag gebeurt natuurlijk. Op het oog een geoliede machine, met hier en daar chaotische trekjes. Iets wat ook wel de typering van een journalist zelf zou kunnen zijn. Het interieur oogt rommelig en chaotisch, maar gek genoeg is het niet storend. Het past prima bij deze redactie.
De één hoest, een ander grapt ‘ach stel je niet aan’. De sfeer is rustig, maar vooral gezellig waar mogelijk.